Wolny ruch twórczej mowy, "Wiatraki" 1963/13

Julian Przyboś był zamiłowanym recytatorem, miłośnikiem deklamowania poezji i wielkim zwolennikiem konkursów recytatorskich. W artykule Wolny ruch twórczej mowy podkreśla wartość konkursów recytatorskich - "masowego wierszomówienia", które staje się powszechną i egalitarną szkołą literatury. Poeta był przekonany, że wielka poezja przemówi swoim pięknem do recytatorów i słuchaczy, nawet jeśli nie będą oni przygotowani do odbioru pod względem teoretycznym czy historycznoliterackim. Nie bez racji, będąc nauczycielem, nie omawiał z chłopcami Trenów Jana Kochanowskiego, zakładając że malcy nie mają życiowych doświadczeń, które pozwoliłyby im docenić artyzm utworu, ale kazał uczyć się tekstów na pamięć i recytować je na lekcji. Liczył na to, że uczniowie w ten sposób będą - nawet nieświadomie - obcować z pięknem, które być może wspomną po latach, gdy zyskają potrzebną do świadomej recepcji dojrzałość. Opublikowany w "Wiatrakach" artykuł to jedno z wielu wystąpień poety, dotyczące konkursów recytatorskich i wartości trudu deklamacji.

DOKUMENTY
1) Wolny ruch twórczej mowy, "Wiatraki" 1963, nr 13 - skan