Notatki dotyczące sytuacji architektury i sztuki w powojennej Europie są dość chaotyczne i skrótowe. Trudno na ich podstawie zrekonstruować tok myśli Przybosia. Punktem wyjścia dla refleksji jest zachwyt nowoczesną architekturą dworca kolejowego. Podziwiany obiekt to prawdopodobnie dworzec w Mediolanie otwarty w 1931 r. Potężna konstrukcja z żelaza i szkła mogła się Przybosiowi podobać, choć trudno uwierzyć, że nie skrytykował elementów secesji wyraźnie obecnych w architekturze Milano Centrale.
Pismo skierowane do Przybosia zawiera listę kandydatów do nagrody Grand Prix Biennales Internationales de Poésie, zaproponowanych przez członków jury. Międzynarodowe Biennales Poezji w Brukseli odbyło się w sierpniu 1959. Wśród jurorów znajdował się także Julian Przyboś. Rewers pisma pokryty jest notatkami Przybosia, czynionymi prawdopodobnie podczas obrad lub w trakcie przygotowań do dyskusji.
Notatki dotyczą modelu poezji w XX wieku oraz nowego rozumienia heroizmu, przewartościowanego w powojennej Europie. Na marginesach dość chaotycznych zapisków pojawiają się nazwiska twórców, których poglądy mogłyby stanowić wsparcie wywodu Przybosia.
I09 fragmenty programu sesji poświęconej poezji oraz notatki Juliana Przybosia na temat polskiej poezji współczesnej
Odręczne notatki dotyczące różnego pojmowania metafory. Przyboś zebrał różne definicje metafory i znaczeń metaforycznych, m. in. Paula Valéry'ego, Marii Dąbrowskiej, Parmenidesa i Ezopa.
Notatki dotyczące sytuacji polskiego malarstwa współczesnego. Mieszają się tu zapiski polemiczne wobec niezidentyfikowanego artykułu O pustym obszarze w malarstwie (jako autorkę Przyboś wskazuje Guzę) oraz plan (w formie luźnych haseł) odpowiedzi na ankietę Co nowego w plastyce.
Notatki dotyczące barwy, brzmienia i sposobu wymawiania samogłosek, intonacji oraz akcentu i zestrojów akcentowych
Na naszej stronie stosujemy pliki cookies zgodnie z Polityką plików cookies.
Rozumiem